Merhaba. Belki benim uzun zamandır Fransa hayranı olduğumu biliyorsunuzdur. Bilmiyorsanız öğrendiniz. Nede olsa bilmemek ayıp değil öğrenmemek ayıp. Evet size Paris anılarımı anlatmak isterim.
Evet. Dün akşam hayallerimin ülkesi Fransa’ya geldim. Doğa ablam ve halam beni karşılayan kişiler oldu. Tabi ki çok heyecanlıydım. Doğa ablamın evi nasıldır? Paris nasıl bir yer? Hep bunları düşünüp duruyordum. Ama şunu söyleyebilirim, bu cevapları öğrenmeden önce şunu öğrendim. Fransızlar, gerçekten boğazdan konuşuyorlar ve gerçekten güzel bir ses tonu oluşuyor. Ama en büyük sorunum ne dediklerini anlamıyorum.
Ve evet saatlerimizi 1 saat geri aldık Doğa ablamın evinde. Evet evi 25 m.2. Çok küçük değil mi? Fransızlar bu eve çok büyük diyorlarmış. Ev sadece küçük bir salon ve bitişinde ki mutfak, ve sadece tuvaletten oluşuyor. Yatak odası falan yok. Salondaki kanepe açılıyor. Neyse artık bu güne dönelim.
Bu gün ilk önce erkenden kalkıp Doğa ablamla bizim için metro kartı almaya gittik. Aldık. Ve eve geri döndük. Tabi Doğa ablam okuluna gitti. Ben annemle geri döndüm. Eve geldiğimizde halamla birlikte ekmek almaya gittik.
Bugün günkü programımızın başında Eiffel kulesi var; Eiffel kulesi o kadar büyük o kadar büyük ki 326m. Yada şöyle söyleyeyim, çıktığınızda Paris’i görebiliyorsunuz. Ben daha çıkmadım. Çünkü kuyruk çok uzundu. Bir ayağından öbürü ayağına kadar uzuyordu.
Eiffel’e kendisi gibi uzun uzun baktıktan sonra Sen nehrinde bir tur atalım dedik. Motorla Sen nehrini dolaştık. Sonra Victor Hugo’nun evinin önünden geçtik.Çimlere uzandık. Ve dinlendik. Ne kadar rahatladık anlatamam. Arada etrafa bakıp kuzenlerime hediyede bakıyorduk. Yorgun argın metroya binip eve geldik şifreyi yazdık. Ne şifresi mi? Evlerin düzenleri bir apartman gibi görünüyor. Apartman derken eski yerleri hep korudukları için yeni ev neredeyse hiç yok. Þifreyi girip içeri giriyorsunuz ziller posta kutuları,… çıkıyor ortaya. Oradan da içeri girince büyük bir avlu, avluda da bir sürü ev, yani müthiş. Eve geldik bunları yazıyorum. Birazdan uyuyacağız. Bu günlük bu kadar….
Porte-toi bien!…
Hazal Ocaklı
